16.சாராவின் ஜீபூம்பா

 அத்தியாயம்-16

“நீ வராம நல்லாவே இல்லை சாரா. எனக்கு ரொம்ப போரிங்கா இருந்தது. சீக்கிரம் வா சரியா? நல்லா சாப்பிடு. மெடிசென்லாம் கரெக்டா போட்டுக்கோ” என்று பெரிய மனித தோரணையில் மதி அறிவுரை கூற, சாராவும் 'டிங் டிங்' என தலையை ஆட்டினாள்.

அவள் தலைகோதிய ஆரண்ய நிலா, “பாப்பாக்கு ஒன்னுமில்லை” என்க, 

“நான் என் லக்கி போல ஸ்ட்ராங் ஆரூ” என்று சாரா குதூகலமாய் கூறினாள். 

“ஆஹாங்.. அப்படியா?” என்று ஆரண்யா வினவ, 

“ஆமா ஆரூ. லக்கி எவ்வளவு ஸ்ட்ராங் தெரியுமா? இரு காட்டுறேன்” என மேசையிலிருந்து அவனது அலைப்பேசியை எடுத்துத் திறந்தவள், புகைப்படங்கள் அடங்கிய செயலியிலிருந்து ஒரு காணொளியைக் காட்டினாள்.

அதில் “லக்கி ஸ்டார்ட்.. வன், டூ, த்ரீ” என்று சாரா கூறுவது கேட்க, புன்னகையுடன் அவன் ஒற்றைக் கையில் தண்டல் எடுத்துக் கொண்டிருந்தான். வியர்வையில் குளித்த வெள்ளைநிற பனியனும், டிராக் பேண்டும் அணிந்துகொண்டு புன்னகையாய் அவன் பயிற்சி செய்ய, அதைக் கண்டு திகைத்துப் போனவளுக்கு, சாராவைப் பார்த்து அவன் கண் சிமிட்டியது காணொளியில் பார்க்க அவளுக்கு செய்ததுபோல் தோன்றியது.

அதில் விழிகள் விரிய, அதிர்ந்து போனவள், “ஓ.. ஓகேடா பாப்பா” என்க, 

“ஆரூ நானும் லக்கியும் எடுத்த ஃபோட்டோஸ் காட்டவா?” என பெயருக்குக் கேட்டுவிட்டு அவள் புகைப்படங்களைக் காட்டத் துவங்கினாள்.

கைக்குழந்தையாக இருக்கும்போதிருந்து அவன் அவளுடன் எடுத்துக் கொண்ட புகைப்படங்கள் கண்டு, “நீ நிஜமாவே பேபிடால் தான்டா” என்று ஆரூ கூற, 

“ஆமா சாரா. கியூட்டா இருக்க” என மதியும் கூறினாள். 

புசுபுசுவென திரண்ட வெண்ணை போலான அவளது கன்னத்தில் அவன் முத்தமிடுவது போன்ற சுயமியைக் கண்டு, “பாப்பா.. செம்ம கியூட் டா” என்று ஆரண்யா குதூகலிக்க, அடுத்தடுத்த புகைப்படங்களோடு சாராவும் இலக்கியனும் நடனம் ஆடிய காணொளி வந்தது.

'ஈனா.. மீனா டீக்கா..’ என்ற பாடலுக்கு இருவரும் விளையாட்டு போல் நடனம் ஆட, நிலா வாய்விட்டுச் சிரிக்கும் சத்தத்தைக் கேட்டபடி கீழே வந்த இலக்கியன் அவளைக் கண்டு இன்பமாய் அதிர்ந்து போனான். 

நிலா மற்றும் மதிக்கு பலகாரத்தோடு வந்த ராதா இலக்கியனைக் கண்டு, “இலக்கியா ப்ரெஷ் ஆயிட்டியாப்பா? இரு உனக்கு காபி கொண்டு வரேன்” என்றுவிட்டு செல்ல, அப்போதே மூவரும் அவனைக் கண்டனர்.

“லக்கி நீ ரூமுக்கு போனல்ல, என்னைப் பாக்க மதியும் ஆரூவும் வந்தாங்க” என்று சாரா கூற, 

அவளிடம் வந்து அமர்ந்தவன், “அப்படியா பேபிடால்” என்றான். 

அவன் கண்கள் ஆரண்யா கையிலுள்ள தனது அலைபேசியையும் அதில் ஓடும் காணொளியையும் நோக்க, ‘அய்யோ எதாச்சும் நினைச்சுடப் போறாங்க’ என்று நிலா பதைபதைத்தாள். 

ஆனால் அதை ஒரு பொருட்டாகக் கூட எடுத்துக் கொள்ளாதவன் “பேபிக்கு இப்ப எப்படி இருக்கு? மருந்தெல்லாம் ஒழுங்கா சாப்பிடுறியா?” என்று வினவ, 

“சாப்பிடுறேன் லக்கி. பேபிடால் இஸ் ஃபைன்” என்றாள்.

நிலா சங்கடமாய் அவனது அலைபேசியைக் கண்ணாடி மேசையில் வைக்க, அதைப் பார்த்துவிட்டு அவளை கண்ணோடு கண் பார்த்தவன், 

“காஃபி எடுத்துக்கோ ஆரா” என்க,

“ம்..ம்ம் ஓகே சார்” என்றாள்.

மதியும் தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட பூஸ்டை குடித்தபடி சாராவுடன் வம்பளக்க, தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட காபியை பருகியபடி பெண்ணவளைத் தன் விழிகளால் பருகிக் கொண்டிருந்தான்.

அவன் மனதினுள் சிறு பட்டிமன்றம் நடந்து கொண்டிருந்தது. 'ஏன் எனக்கெல்லாம் லவ் வரக்கூடாதா என்ன?’ என்று ஒருமனம் வாதிட, மறுமனம், ‘நிஜமாவே லவ் தானா? உனக்கு சாராவை பிடிச்சிருக்கு. அவளுக்கும் சாராவைப் பிடிச்சிருக்கு. அதனால அவமேல ஒரு சாஃப்ட் கார்னர் வந்திருக்கலாமே?’ என்ற கேள்வி சில நிமிடங்கள் அவனைத் திணற வைத்தது.

ஆரண்யாவும் குழந்தைகளுடன் பேசிவிட்டு சென்று ராதாவுடன் கதை பேச, அவளது இயல்பாய் பழகும் குணம் அவருக்கும் பிடித்திருந்தது. நேரம் போனது தெரியாமல் பேசிக் கொண்டிருந்தவள், ஆதிசந்திராவிடமிருந்து வந்த அழைப்பில் நடப்புக்கு வந்தாள். 

“ஆஹா.. மணியாச்சே. ராதும்மா! உங்ககூட பேசினதுல டைம் போனதே தெரியலை” என்று கூறியவள் அழைப்பை எடுத்து ஆதியிடம் பேசிவிட்டு சமையலறையிலிருந்து வெளியே வந்தாள்.

சாரா மற்றும் மதிக்கு இலக்கியன் ஔவைக் கதைகள் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, அதனை ரசித்துப் பார்த்தவள் அவர்களருகே வந்து அமர்ந்தாள். 

அவளது அரவத்தில் நிமிர்ந்து பார்த்து லேசாய் புன்னகைத்தவன் கதையைத் தொடர, அவன் முடித்தவுடன் குழந்தைகள் இருவரும் கைதட்டினர்‌. 

தானும் கைதட்டி சிரித்துக் கொண்ட நிலா, “தங்கபட்டு போலாமா?” என்று மதியிடம் வினவ, 

“ஆ.. என்ன ஆரூ அதுக்குள்ள கிளம்புற?” என்று சாரா வினவினாள்.

“அதுக்குள்ளயா? பாப்பா.. ஆரூ இங்க வந்து வன் ஹவருக்கு மேல ஆச்சுடா” என்று நிலா கூற, 

“சித்தி ப்ளீஸ் சித்தி இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருப்போமா?” என்று மதி கெஞ்சினாள்.

“மதிமா.. நம்ம இருந்தா சாரா விளையாடிட்டே இருப்பா. நீதானே அவ சீக்கிரம் ஸ்கூல் வரனும்னு சொன்ன? அவ நல்லா சாப்பிட்டு மருந்து போட்டு ரெஸ்ட் எடுத்தா தான் சீக்கிரம் ஸ்கூல் வருவா” என்று மதியின் முகம் வருடி அவள் கூற, சோகமான முகத்துடன் மதி தலையசைத்தாள்.

சாரா இதழ் பிதுக்கியபடி வந்து நிலாவைக் கட்டிக் கொண்டு, “நாளைக்கும் வருவியா ஆரூ?” என்று வினவ, அவளது ஏக்கம் கலந்த குரலும், அணைப்பும் நிலாவை தன்னைப்போல ஆமென்று கூறவைத்தது.

“பேபிடால்… அடம் பண்ணக் கூடாது. உன் ஆரூ நாளைக்கு வருவாங்க. வா” என்று இலக்கியன் கூற, 

அவனிடம் சென்று அடைக்கலம் புகுந்தவள், நிலாவிடம் திரும்பிப் பார்த்து “நாளைக்கும் வா” என்றாள். 

“ஓகேடா பாப்பா” என்று அவளை இழுத்து முத்தமிட, 

“மதிக்கு” என்று மதிக்கும் முத்தமிட சாரா கூறினாள். 

“குடுத்துடுவோம்” என்ற நிலா மதிக்கும் முத்தமொன்றை வழங்க, 

“லக்கிக்கு” என்றாளே பார்க்கலாம்.

அதில் விழிகள் தெறிக்க முழித்தவளுக்கு தன்னிதழ் அவன் கன்னங்களில் என்று மனதில் காட்சிப்படுத்தி உள்ளம் பதைபதைத்து சில்லிடச் செய்ய, இலக்கியனுக்கு சிரிப்பு பொங்கிக் கொண்டு வந்தது. 

அதைக் கட்டுப்படுத்த முயற்சித்து அவனது உடல் லேசாகக் குலுங்கிக் காட்டிக் கொடுக்க, அந்தோ பரிதாபம் அவள் அதை கவனியும் நிலையில் தான் இல்லை. 

“ஆரூ..” என்று சாரா அழைக்க, 

அங்கு வந்த ராதா, “இந்தாடா.. வீட்டுக்கு போய் அக்காக்கும் குடு” என்று தான் செய்த பலகாரங்களைக் கொடுத்தார்.

அதில் நினைவு மீண்டவள் இயந்திரகதியில் அதை வாங்கி தலையாட்டிவிட்டு, குப்பென்று சிவந்த முகத்துடன் இலக்கியனை நிமிர்ந்தும் பாராமல் மதியோடு வெளியேறினாள்.

தானும் வெளியே சென்ற இலக்கியன் “ஆரா..” என்க, தலைகுனிந்தபடி திரும்பினாள்.

ஒற்றைக் காலை மடித்து அமர்த்தவன் மண்டியிட்டு, “மதிமா.. நீங்க வண்டிகிட்ட போங்க சித்தி வருவாங்க” என்க, சரியென்ற தலையாட்டலோடு மதியழகி ஓடினாள்.

சிரிப்பை அடக்கியபடி, “சாரி” என்று அவன் கூற, அவளுக்கு என்ன பதில் கூறவென்றே தெரியவில்லை. 

அவளிடம் பதிலை எதிர்பார்க்காதவனோ, “நாளைக்கு மீட் பண்ணலாமா? கொஞ்சம் பேசனும்?” என்று வினவ, 

சரியென்று தலையாட்டியவள், “அக்கா கூப்பிட்டுட்டாங்க நான் வரேன் சார்” என்று சிட்டாய் பறந்தாள்.

அந்த இரவு வேளை, தனதறை பால்கனி ஊஞ்சலில் அமர்ந்து சில்லென்ற பூங்காற்றில் அலைபாயும் தனது கேசத்தை கோதிக் கொண்டிருந்தாள் ஆரண்ய நிலா.

'லக்கிக்கும் குடு' என்ற சொற்களும், அவனது கன்னத்தில் பட்டும் படாமல் அவளது இதழ் உரசும் பிரம்மையும் எழுந்து மீண்டும் அவளது பாதத்தைச் சில்லிடச் செய்தது‌.

'என்ன மாதிரியான பிரம்மை இது? நா.. நான் அவர.. ச்ச! அவர் என்ன நினைச்சிருப்பார். இந்த தங்கபட்டு வேற விவரமில்லாம எதையாவது பேசி அது வேற மாதிரி கன்வே ஆகுது' என்று நினைக்க நினைக்க அவளையும் அறியாமல் அவளது இதழ் விரிந்தது.‌ 

‘ஒருவரை ஸ்பரிசிப்பது போன்ற பிரம்மை அருவருப்பான உணர்வல்லாது கூச்சத்தையோ நாணத்தையோ உள்ளத்தில் பிரதிபலிக்க, இது காதல் அல்லாது வேறேதடி பெண்ணே?’ என்று மனம் எடுத்துக்கூற அதில் திடுக்கிட்டு எழுந்தே நின்றுவிட்டாள்.

மனம் மத்தளம் இசைக்கத் துவங்க, காதுகளில் காற்று வந்து காதல் பாடல்களை ஓதி, மேனிச் சிகைகளை வருடி புல்லரிக்கச் செய்தது. 

அங்கு தனது நண்பன் தினேஷின் ஆய்வகத்தில் காத்திருந்த இலக்கியன் காலை நடந்தவற்றை நினைத்துப் பார்த்துக் கொண்டான்.

காலை எட்டுமணியளவில் கார்த்திக்கிற்கு அழைத்த இலக்கியன், “ஹலோ கார்த்திக் சார்?” என்க, 

“ஆமா.. நீங்க யாரு?” என்று கார்த்திக் கேட்டான். 

“நான் இலக்கியன். சாராவோட..” என்று அவன் முடிப்பதற்குள் “ஆங் சாராவோட லக்கியா சார்?” என்றான்.

“ஆமா சார்” என்று அவன் கூற, 

“சும்மா அண்ணானே கூப்பிடுங்க சார்” என்றான். 

“அண்ணாக்கு தம்பி சாரா? இதுல வாங்க போங்கலும்?” என்று இலக்கியன் குறும்பாய் கேட்க, 

சத்தமாய் சிரித்த கார்த்திக் “ஓகே ஓகே. சொல்லு இலக்கியா” என்று உரிமையாய் அழைத்தான்.

“அண்ணா உங்களை மீட் பண்ணனுமே? உங்க பாங்க் பக்கத்துல உள்ள கேஃபேவுக்கு பத்து மணி போல வரமுடியுமா? ஒரு பத்து நிமிஷம் தான்” என்று இலக்கியன் வினவ, 

“ஓ ஷ்யோர்.. வரேன்பா” என்று கூறினான். 

“தேங்ஸ் அண்ணா. பத்து மணிக்கு வந்துடுங்க” என்றவன் அவனது பதில் வந்ததும் அலைபேசியை வைத்தான்.

பத்துமணிக்கு இருவரும் அந்த குளம்பிக் கடையில் எதிரெதிரே அமர்ந்திருக்க, “ஆசிரமத்து குழந்தைகளுக்காக எதும் லோன் ஃபெசிலிடீஸ் அன்ட் பாலிஸீஸ் இருக்கா, இருந்தா எப்படி அப்ளை பண்ணனும் இந்த மாதிரி டீடெய்ல்ஸ் கேட்க தான் அண்ணா கூப்பிட்டேன்” என்று இலக்கியன் பேச்சைத் துவங்கினான்.

“ஆர்பனேஜ் ஸ்டூடென்ட்ஸ்காகனு தனியா பாலிஸீஸ் நிறையா இருக்கு இலக்கியா” என்றவன் அது குறித்து கூற, அங்கு அவர்களுக்கான அனிச்சலைக் கொண்டு வந்த ஊழியர், அனிச்சலை வெட்டி உண்ண வைத்திருக்கும் முட்கரண்டியுடன் இருந்த குட்டி கத்தி ஒன்றை கீழே தவறிவிட்டார்.

அதைப் பிடிக்க வந்த ஊழியர் கரம் தட்டியே லேசாய் கார்த்திக் கரத்தினை அது கீறிவிட்டிட, “ஸ்ஸ்.. ஆ” என்றபடி கார்த்திக் நிமிர்ந்தான்.

“சார்..சார்.. சாரி சார். சார் தெரியாம” என்றவர் படபடப்போடு கைக்குட்டையைக் கொடுத்துத் துடைக்க, “இட்ஸ் ஓகே. இருக்கட்டும் விடுங்க” என்றுவிட்டு அமர்ந்தான். 

“அண்ணா ஓகே தானே?” என்று இலக்கியன் வினவ, 

“லேசா கீறிடிச்சு இலக்கியா. பெருசா ஒன்னுமில்லை” என்றான்.

பின்பு பேசிவிட்டு இருவரும் அந்த அனிச்சலை உண்டு முடிய, கார்த்திக் புறப்பட்டான். அவன் உண்ணப் பயன்படுத்திய ஸ்பூன் மற்றும் தான் சொன்னபடி செய்து அவனது ரத்த மாதிரியை கைப்பற்றிய சர்வரிடமிருந்த கைக்குட்டையை எடுத்துக் கொண்டு உடனே தினேஷிடம் வந்திருந்தான்.

“அதுலருந்து டி.என்.ஏ எடுக்கமுடியுமா பாரு. அந்த ஜ்வல்லோட டி.என்.ஏ கூட மேட்ச் பண்ணி சொல்லு” என்று கூறிச் சென்றவன் தற்போது அதன் பதிலுக்காக காத்திருந்தான்.

“டேய் மச்சி ரிப்போர்ட்” என்று தினேஷ் கொண்டு வந்து தர, அதை வாங்கிப் படித்துப் பார்த்தவன், அதிர்ச்சியில் விழிகள் விரிய நின்றான்.